Teori pelbagai kecerdasan telah dikemukakan oleh Howard
Gardner (1983). Beliau mengemukakan lapan kecerdasan manusia yang dapat
diperkembangkan sepanjang hayat. Menurut Gardner, manusia mempunyai kesemua
lapan kecerdasan. Beliau telah membuat kajian terhadap pelbagai lapisan
masyarakat termasuklah kanak-kanak biasa dan istimewa, juga kelompok penduduk
yang mempunyai kriteria yang istimewa. Gardner juga mengatakan bahawa
kecerdasan bukanlah semata-mata diwarisi. Jika kedua-dua ibu bapa dikategorikan
sebagai lemah daya ingatan mengikut ukuran IQ tidak semestinya anak-anak mereka
juga lemah dalam daya ingatan, begitulah juga sebaliknya. Kajian terhadap
kanak-kanak istimewa mendapati ada di antara murid-murid yang lemah daya
ingatannya adalah dilahirkan oleh ibu bapa yang kedua-duanya adalah
profesional.
Bagi mengendalikan perbezaan
murid dalam aspek kebolehan mental, percubaan telah diadakan di sekolah-sekolah
dan di kelas-kelas khusus, berbagai program pengajaran dan pembelajaran
disediakan bagi membolehkan pelajar-pelajar mencapai sesuatu yang bersesuaian
dengan kemampuan mereka. Bagi mengendalikan perbezaan pencapaian murid dalam
pelajaran, sekolah cuba mengumpulkan murid-murid dalam kumpulan yang sama
berdasarkan pencapaian mata pelajaran (Musa Daia, 1992).
